Pizza staat synoniem voor gezelligheid en samen eten, een Italiaans begrip dat over de hele wereld wordt erkend. Een gerecht met een duizendjarige geschiedenis dat nooit gestopt is zich te ontwikkelen en toch trouw blijft aan de traditie. Het wordt door Napolitaanse pizzabakkers verdedigd met het zwaard (en heet gestookte ovens).
Van de beroemdste pizza Margherita, die zijn naam ontleend heeft aan koningin Margherita van Savoye, aan wie hij in 1889 werd opgedragen door de beroemde pizzabakker Raffaele Esposito, tot de talloze variaties die zich in de loop van de tijd hebben ontwikkeld, heeft Unesco de pizza in 2017 toegevoegd aan de lijst van werelderfgoed.

De pizza alla pala of pizza in pala, zoals voorgesteld door Andrea, is een ideale versie om met elkaar te eten maar ook om gemakkelijk te bewaren: geplaatst op een lange houten pizzaschep (de pala) kan hij worden geserveerd als voorgerecht bij een aperitief, of als hoofdgerecht, in parten gescheurd met je handen en om van te genieten tot de laatste hap. Na het garen van de bodem, die in de oven de intense knapperigheid en structuur ontwikkelt die hem kenmerkt, kan de bodem ook in de vriezer worden bewaard: een eenvoudige en handige manier om altijd een zachte pizzabodem klaar te hebben om belegd te worden.

Zet de pizza gewoon in het midden van de tafel om meteen een gezellig moment te creëren, nadat samen al is besloten met welke ingrediënten de pizza te beleggen.

Het voordeeg moet 12 tot 16 uur rusten, daarom raden we aan om het ‘s avonds te bereiden en de hele nacht in de koelkast te bewaren, afgesloten met een deksel. Laat het de volgende dag minstens een uur buiten de koelkast rusten en kneed de bloem, 50% van het water en de mout er doorheen. Voeg beetje bij beetje het resterende water toe: wacht altijd tot het deeg het heeft opgenomen voordat je meer toevoegt. Als er nog een beetje water over is, voeg je het zout toe en, terwijl je blijft kneden laat je het zout volledig opnemen door het deeg. Voeg als laatste ingrediënt de olie toe.
Laat het deeg nog 5 minuten rusten en kneed het (mag in meerdere keren) tot het een gladde zachte bol vormt. Ideaal zou zijn om het deeg af te maken bij een temperatuur tussen de 20 en 24 graden. Plaats de bol in een geoliede bak bedekt met een natte doek (er mag geen lucht bijkomen en het mag geen korst vormen) en wacht tot de massa bijna verdubbeld is.

Eenmaal klaar, draai de bol om op de werktafel en verdeel het in drie delen.
Doe dezelfde hoeveelheid “00” bloem en griesmeel in een kom en leg het deeg erop. Neem de buitenste flappen, trek ze uit en voeg ze in het midden samen, verplaats het deeg naar de werkbank en herhaal de handeling een paar keer. Rol het deeg ten slotte op om zichzelf, sluit alle randen goed en leg het in een ruime bak met deksel of afgedekt met een vochtige doek, tot het volume minstens verdubbeld is.
Haal het deeg uit de kom, leg het omgekeerd op tafel bestrooid met griesmeel en rek het uit door druk uit te oefenen met je vingertoppen. Breng het deeg over naar de schep, plaats het eerst op de rug van je hand om de overtollige bloem te verwijderen en vervolgens op de schep.

Verwarm de oven voor op maximumtemperatuur en gebruik de verwarmingselementen van onder en van boven. Als je een ILVE-oven of fornuis hebt, verwarm de oven dan voor op 300 graden in statische modus met de pizzasteen op het eerste ovenrek of kies de pizzafunctie: door de drie elementen optimaal te benutten, is het ideaal voor dit gebruik.
Besprenkel het deeg met olijfolie (als je later wilt beleggen) of met tomaat, laat de pizza van de schep naar de vuurvaste steen glijden en laat hem 5/7 minuten in de oven tot je pizza bruin begint te worden aan de oppervlakte (zorg ervoor dat ook de onderkant gaar is). Eenmaal uit de oven, plaats de pizza op een rooster om te voorkomen dat de onderkant vochtig wordt. Als je hem wilt bewaren, wacht dan tot hij is afgekoeld voordat je hem in de vriezer legt.

Voeg tomatenpuree, mozzarella en kruiden naar smaak toe, bak nog 10 minuten in een heteluchtoven op 220 graden.