Van Caorle tot Chioggia is de kustlijn van Veneto niet alleen een populaire toeristische bestemming voor vakantiegangers die genieten van zonnige stranden en zich onderdompelen in de wonderen van de Venetiaanse kunst, maar het is ook een gebied dat rijk is aan grondstoffen die de zee dagelijks schenkt.
Van alle gaven van de Adriatische Zee is vis de meest waardevolle, met een enorme verscheidenheid aan soorten die een complexe lagune bevolken met ondiepe wateren, zandbanken, eilanden en kunstmatige kanalen.
Naast edele vissoorten als zeebaars, goudbrasem en sint-jakobsschelpen, mogen op de traditionele menu’s van Veneto blauwe vis, mul, grondel (de typische risotto di gò, zoals het meestal wordt genoemd) en natuurlijk de beroemde moeches niet ontbreken.

Moeches, ook bekend als Venetiaanse nuggets, zijn niets anders dan plaatselijke “Carcinus Mediterraneus”-krabben die tweemaal per jaar het hoogtepunt van hun rui bereiken en even hun harde schaal verliezen, waardoor ze naakt en kwetsbaar zijn.
Het vissen op de moeches is een echte uitdaging en vereist de ervaring en deskundigheid van de moeche-vissers, die de krabben op het juiste moment moeten vinden en de “goede” van de “slechte” moeten kunnen onderscheiden.
Een curiositeit in verband met deze visserij betreft de Leeuw van Sint Marcus, die het evangelie met zijn poten omhult en gewoonlijk de Leeuw in Moeca wordt genoemd: deze sympathieke naam is blijkbaar afgeleid van de gewoonte van mannelijke krabben (die enkele maanden eerder van schaal veranderen) om bovenop de vrouwtjes te gaan zitten om hen te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Volgens de minder romantische versie echter, als tijdens de jacht blijkt dat de prooi niet zacht genoeg is, houdt de krab haar vast tussen zijn buikaanhangsel en scharen en neemt haar mee, wachtend op het juiste moment om haar te verslinden.

Van generatie op generatie zijn de vissers toegewijd om geduldig te wachten op wat de zee bereid is te bieden. Het is een langdurig werk, dat geduld vereist en niet altijd wordt beloond: de natuur en de weersomstandigheden zijn elementen die niet goed van tevoren gecontroleerd of voorspeld kunnen worden, en de ervaring van deze mannen van de zee, met hun door de zomerzon verbrande of door de ijzige winterlucht gegroefde gelaat, is niet altijd voldoende.
Daarom wordt de markt een belangrijke plaats om de best mogelijke vis te kopen: te midden van de kraampjes en het ochtendlawaai vinden Ruth en Andrea altijd datgene wat hun gerechten bijzonder en van de hoogste kwaliteit maakt. De terugkeer van de vissersboten is het moment waarop men het dagelijkse aanbod van verse vis ontdekt dat wordt voorgesteld door de mògnoli (de vishandelaren uit Chioggia) van vertrouwen: op hen vertrouwen is heel belangrijk, zelfs voor een ervaren kok als Andrea, die hun waarde erkent als referentiepunten voor de keuze van de vangst van de dag.
De levendige en fascinerende sfeer van de grote markt van Chioggia wordt vaak gedeeld met de gasten, die samen met Ruth en Andrea deelnemen aan het kopen van “caparossoi” (schelpdieren), “schie” (grijze garnalen) en andere soorten vers gevangen vis.

Een of twee keer per week vult de keuken zich met de geur van gebakken, gepaneerde of gegrilde vis, smakelijke voorgerechten en dampende risotto’s wisselen elkaar af op tafel, nieuwe en traditionele recepten vormen de menu’s die Andrea graag voorstelt en waarmee hij graag experimenteert.